Συμπτώματα και τρόποι αντιμετώπισης ασθενειών

Το AIDS ή το σύνδρομο της επίκτητης ανοσοανεπάρκειας είναι χρόνια λοίμωξη που προκαλείται από τον ιό HIV. Ο ιός καταστρέφει σταδιακά το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού με αποτέλεσμα να μειώνει την ανοσία σε άλλες λοιμώξεις και στους καρκίνους. Τα πρώτα κρούσματα AIDS αναγνωρίστηκαν στις ΗΠΑ το 1981.

Με ποιους τρόπους μεταδίδεται;
Το AIDS μεταδίδεται μέσω του αίματος (χρήση βελόνας, μετάγγιση), του σπέρματος (σεξουαλική επαφή), των κολπικών εκκρίσεων (σεξουαλική επαφή), του σάλιου (η μετάδοση μέσω του σάλιου είναι εξαιρετικά σπάνια), του μητρικού γάλακτος (θηλασμός)

Πόσος χρόνος χρειάζεται για να εμφανιστούν τα συμπτώματα του ιού;
Τα συμπτώματα εμφανίζονται περίπου ενάμιση μήνα μετά τη λοίμωξη.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Τα αρχικά συμπτώματα του AIDS μοιάζουν με τα συμπτώματα της γρίπης και είναι τα εξής: πονόλαιμος, πυρετός, κόπωση, πρησμένοι λεμφαδένες, πόνος στους μυς, εξάνθημα.
Το παράδοξο είναι ότι τα αρχικά αυτά συμπτώματα υποχωρούν μετά από λίγες εβδομάδες και οι ασθενείς παραμένουν φορείς του AIDS και νοσούν μετά από 1-14 χρόνια. Στο διάστημα αυτό μπορεί να εμφανίζουν κάποια από τα εξής συμπτώματα: ουλίτιδα, στοματικές λοιμώξεις, επίμονο πρήξιμο λεμφαδένων, επίμονο απλό έρπη, κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων, φαγούρα και ξεφλούδισμα του δέρματος, απώλεια βάρους.

Τι επιπλοκές προκαλεί;
Οι πάσχοντες από AIDS εμφανίζουν ασθένειες που σχετίζονται με το AIDS, όπως είναι οι βακτηριακές και ιογενενείς λοιμώξεις (φυματίωση, ιούς του έρπη), ορισμένοι καρκίνοι (όπως το σάρκωμα Καπόζι, τα λεμφώματα), διαταραχές νευρικού συστήματος (άνοια , σύγχυση, απώλεια μνήμης).

Πως γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση του AIDS γίνεται με αιματολογικές εξετάσεις, ωστόσο, υπάρχει περίπτωση τα αποτελέσματα της πρώτης εξέτασης να είναι ψευδώς αρνητικά, δηλαδή να έχετε κολλήσει τον ιό αλλά να μην φαίνεται. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να ξανακάνετε εξετάσεις μετά από τρεις μήνες.

Πως αντιμετωπίζεται;
Το AIDS, ανάλογα με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται, αντιμετωπίζεται με τη χρήση συνδυασμών αντιρετροϊκών, αντιιικών και αντιβιοτικών φαρμάκων. Τα φάρμακα δεν σταματάνε την εξέλιξη του ιού, παρόλα αυτά, καταφέρνουν να την επιβραδύνουν σε μεγάλο βαθμό, ειδικά αν η διάγνωση είναι έγκαιρη.

Πως μπορεί να προληφθεί;
Με τη χρήση προφυλακτικού, με τον έλεγχο του αίματος που είναι προς μετάγγιση, με τη χρήση καθαρής σύριγγας για ενδοφλέβιες ενέσεις. Οι φορείς του ιού πρέπει να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης για να μην κολλήσουν άτομα με τα οποία έρχονται σε επαφή και να ενημερώνουν πάντα το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.

Αιμορροΐδες ονομάζονται οι πρησμένες φλέβες που εμφανίζονται μέσα στον πρωκτό, οι οποίες μπορεί να παραμείνουν στο εσωτερικό ή να προσπέσουν στο εξωτερικό τμήμα του πρωκτού.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Αίμα που εμφανίζεται μετά από κένωση, έκκριση βλέννας από τον πρωκτό, αίσθηση ατελούς κένωσης των εντέρων, πρήξιμο και πόνος γύρω από τον πρωκτό.

Που οφείλεται;
Οι παράγοντες που μπορεί να προκαλούν την εμφάνιση των αιμορροΐδων είναι οι εξής: η δυσκοιλιότητα, η παχυσαρκία, η εγκυμοσύνη,

Πως θεραπεύεται;
Με κρέμες με κορτικοστεροειδή που επαλείφονται στην περιοχή, με τοπική αναισθησία σε μορφή κρέμας ή τζέλ, με σκληροθεραπεία (συρρίκνωση των φλεβών με ενέσεις), με θεραπεία θερμότητας (ηλεκτρικής, υπέρυθρης ή λέιζερ), με χειρουργική επέμβαση.
Οι μικρές αιμορροΐδες, όπως και οι αιμορροΐδες που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, συνήθως δεν χρειάζονται θεραπεία καθώς υποχωρούν από μόνες τους.

Τι μπορείτε να κάνετε;
Φροντίστε να εμπλουτίσετε τη διατροφή σας με τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες, όπως δημητριακά, λαχανικά και μη αποφλοιωμένα φρούτα. Αν αιμορραγείτε από τον πρωκτό συμβουλευτείτε άμεσα τον γιατρό σας.

Η ακμή είναι μια πάθηση του δέρματος που προκαλείται όταν φράζουν οι σμηγματογόνοι αδένες (αυτοί δηλαδή που εκκρίνουν μια λιπαρή ουσία, το σμήγμα για να διατηρείται το δέρμα εύκαμπτο και ενυδατωμένο) εξαιτίας της διέγερσής τους από τις γεννητικές ορμόνες. Το σμήγμα εγκλωβίζεται μέσα στο δέρμα με αποτέλεσμα να σχηματίζονται σπυράκια στο πρόσωπο, το λαιμό, την πλάτη και το θώρακα.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Σπυράκια ήπιας μορφής, σπυράκια με πύον, σκληρά οζίδια (γρομπαλάκια) ερυθρού χρώματος, κοιλώματα και ουλές στο δέρμα.

Που οφείλεται;
Στην υπέρμετρη παραγωγή ανδρογόνων κατά τη διάρκεια της εφηβείας, στη λήψη στεροειδών, στη μείωση των οιστρογόνων που προκαλείται πριν την εμμηνόρροια.

Πως θεραπεύεται;
Η ακμή θεραπεύεται με αντιβιοτικά, με ορμόνες και ρετινοειδή μέσα σε ένα διάστημα περίπου έξι μηνών. Πρόκειται όμως για μια ιδιαιτέρως ενοχλητική πάθηση καθώς μπορεί να επανεμφανιστεί καθ’ όλη τη διάρκεια της εφηβείας, μετά τα είκοσι και σπανίως μετά τα τριάντα έτη ηλικίας.

Τι μπορείτε να κάνετε;
Η ακμή αφότου εμφανιστεί θα ακολουθήσει τον κύκλο της, μπορείτε όμως να την περιορίσετε εφαρμόζοντας τα εξής: μη σπάτε τα σπυράκια για να αποφύγετε τη μόλυνση και την επέκταση της, διατηρείτε το πρόσωπο καθαρό (από τις ακαθαρσίες και τα καλλυντικά των μαλλιών), μειώστε το στρες, κάνετε ηλιοθεραπεία με μέτρο.

Η ακράτεια είναι ένα κλινικό σύμπτωμα που προκαλείται όταν πάθει βλάβη κάποιο μέρος του ουροποιητικού συστήματος, το οποίο περιλαμβάνει τα δύο νεφρά, τους δύο ουρητήρες, την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συγκρατήσουμε τα ούρα.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Μερική ή ολική μη ηθελημένη απώλεια ούρων. Λόγω της δυσάρεστης αυτής κατάστασης παρατηρείται κοινωνική απομόνωση.

Που οφείλεται;
Στη χαλάρωση των μυών που περιβάλλουν τον αυχένα της κύστης (μετά την εγκυμοσύνη), στην ιδιοπαθή ασταθή κύστη (ξαφνική επιθυμία για ούρηση που δεν αναστέλλεται πριν φτάσουμε στην τουαλέτα), στην ευερέθιστη ουροδόχο κύστη που εμφανίζεται μετά την εμμηνόπαυση (κύστη που δεν αντέχει την παραμικρή ποσότητα ούρων και αρχίζει να συσπάται), στην αυξημένη πίεση στο εσωτερικό της κοιλιάς από φτέρνισμα, βήχα, σφίξιμο κατά τις κενώσεις ή το σήκωμα ενός βαρέως αντικειμένου.

Πως θεραπεύεται;
Η ακράτεια, ανάλογα με την περίπτωση, αντιμετωπίζεται με ασκήσεις των μυών του πυελικού εδάφους, των μυών της λεκάνης, των μυών του κόλπου, με φάρμακα ή με χειρουργική επέμβαση.

Τι μπορείτε να κάνετε;
Εφαρμόστε τις ασκήσεις για τη σύσφιξη των μυών του πυελικού εδάφους που θα σας προτείνει ο ουρολόγος σας, αποφύγετε το κάπνισμα, την καφεΐνη και το αλκοόλ.

Η κατανάλωση αλκοόλ, το οποίο είναι προϊόν ζύμωσης (σταφυλιών, κριθαριού, μήλων), συνοδεύει, από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, τις περισσότερες κοινωνικές εκδηλώσεις. Ο εθισμός στο αλκοόλ, ωστόσο, αναγνωρίστηκε ως «ασθένεια» στα τέλη του 18ου – αρχές του 19ου αιώνα.

Πως απορροφάται το αλκοόλ από τον οργανισμό;
Η απορρόφηση του εισερχόμενου στον οργανισμό αλκοόλ γίνεται αρχικά στο στομάχι, όπου προκαλείται αυξημένη έκκριση γαστρικών υγρών, και ολοκληρώνεται στο λεπτό έντερο. Το πόσο γρήγορα θα απορροφηθεί το αλκοόλ από τον οργανισμό εξαρτάται από: την πληρότητα του στομάχου (το γεμάτο με τροφή στομάχι επιβραδύνει την απορρόφηση), από το είδος του ποτού και την περιεκτικότητα του σε αλκοόλη, από το σωματικό βάρος, από την ψυχική διάθεση του χρήστη (κούραση, άγχος, θλίψη), από το μεταβολισμό του χρήστη.

Πως καταλαβαίνουμε ότι κάποιος είναι εθισμένος στο αλκοόλ;
Ο εθισμός στο αλκοόλ είναι από τις πιο ισχυρές εξαρτήσεις. Η ψυχολογική εξάρτηση που προκαλεί το αλκοόλ είναι πολύ ισχυρή και συνήθως ενισχύεται από κοινωνικούς παράγοντες. Αλκοολικός, θεωρείται κάθε άνθρωπος που κάνει υπερβολική χρήση αλκοόλ, τόσο σε ποσότητα όσο και σε συχνότητα, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει προβλήματα υγείας και κοινωνικής συμπεριφοράς. Το είδος της εξάρτησης καθορίζει το είδος των συμπτωμάτων και των προβλημάτων υγείας.

Ποια είναι τα στερητικά συμπτώματα ενός αλκοολικού;
Σε αρχικό στάδιο εθισμού: κεφαλαλγία, ανησυχία, αίσθημα φόβου.
Σε προχωρημένο στάδιο εθισμού: ναυτία, εμετός, πυρετός, παραισθήσεις, επιληπτικές κρίσεις, εφίδρωση, τρομώδες παραλήρημα (το οποίο μπορεί να είναι ακόμη και θανατηφόρο).

Τι επιπλοκές υφίσταται ο αλκοολικός που κάνει χρόνια χρήση αλκοόλ;
Τα προβλήματα υγείας, σε περίπτωση χρόνιας χρήσης αλκοόλ, μπορεί να είναι τα εξής: κρίσεις οξείας παγκρεατίτιδας, χρόνια γαστρίτιδα, κίρρωση του ήπατος, νευρολογικές διαταραχές, εγκεφαλικές βλάβες.

Πως μπορεί να βοηθηθεί ένα αλκοολικό άτομο;
Για να βοηθηθεί ένα αλκοολικό άτομο αποτελεσματικά θα πρέπει πρωτίστως να το θέλει. Σε κάθε περίπτωση κρίνεται αναγκαία η ένταξη του σε κάποιο πρόγραμμα απεξάρτησης. Ο ρόλος της οικογένειας είναι ιδιαιτέρως σημαντικός καθώς συμβάλλει τόσο στη στήριξη της προσπάθειας του εθισμένου ατόμου όσο και στην μετέπειτα επανένταξή του.

Απεξάρτηση Αλκοολικών
• Ανώνυμοι Αλκοολικοί και Ανώνυμοι Εξαρτημένοι (Ερατοσθένους 13 Παγκράτι, Τηλέφωνο επικοινωνίας: 210 7011977)
• Ανοικτή Γραμμή Ανοικτής Απεξάρτησης Αλκοολικών (Τηλέφωνο επικοινωνίας: 210 5323803)

Η νόσος Αλτσχάιμερ (ΝΑΛ) είναι μια εκφυλιστική νόσος του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος που προκαλεί άνοια. Η ΝΑΛ προσβάλει το 10% των ατόμων άνω των 65 ετών και το 50% των ατόμων άνω των 85 ετών. Εκτιμάται ότι το 30% των ατόμων που πάσχουν από ΝΑΛ έχουν κάποιο συγγενικό πρόσωπο πρώτου βαθμού, το οποίο έχει εκδηλώσει τη νόσο.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Τα συμπτώματα της νόσου είναι τα εξής: ολική ή μερική απώλεια πρόσφατων (κυρίως) αναμνήσεων, σταδιακή απώλεια των νοητικών ικανοτήτων, αδυναμία συγκέντρωσης, συναισθηματικά ξεσπάσματα, περιπλάνηση και ανησυχία, ο ασθενής χάνεται ακόμη και σε οικεία μέρη, δυσκολία στην κατανόηση, παραμέληση προσωπικής υγιεινής, κατάθλιψη, προβλήματα ύπνου.

Που οφείλεται;
Οι αιτίες της νόσου Αλτσχάιμερ δεν είναι πλήρως κατανοητές, αλλά η επίδρασή της στον εγκεφάλο έχει καταδειχθεί σαφώς. Η νόσος Αλτσχάιμερ βλάπτει και σκοτώνει τα κύτταρα εγκεφάλου. Ένας υγιής εγκέφαλος έχει δισεκατομμύρια νευρικά κυττάρων που ονομάζονται νευρώνες. Οι νευρώνες παράγουν τα ηλεκτρικά και χημικά σήματα που αναμεταδίδονται από το ένα νευρώνα στον άλλο για βοηθήσουν στη σκέψη , τη μνήμη και τις αισθήσεις. Αρχικά στους ανθρώπους με νόσο Αλτσχάιμερ οι νευρώνες σε ορισμένες θέσεις του εγκεφάλου, αρχίζουν να καταστρέφονται . Όταν πεθαίνουν, παράγονται χαμηλότερα επίπεδα νευροδιαβιβαστών, δημιουργώντας τα προβλήματα στον εγκέφαλο.

Πως γίνεται η διάγνωση;
Στον τομέα της διάγνωσης έχουν γίνει κάποια βήματα προόδου με την ανακάλυψη νέων εξετάσεων, οι οποίες ωστόσο, απλά συμβάλλουν στη διάγνωση χωρίς να εντοπίζουν τη νόσο. Για το λόγο αυτό, η διάγνωση της ΝΑΛ βασίζεται κυρίως στην καλή εκτίμηση της κλινικής εικόνας από τον ιατρό.

Πως αντιμετωπίζεται;
Η νόσος Αλτσχάιμερ δε θεραπεύεται, εντούτοις, χορηγείται φαρμακευτική αγωγή που στοχεύει στην επιβράδυνση ή στη μερική αντιμετώπιση κάποιων συμπτωμάτων. Σταδιακά ο ασθενής χρειάζεται συνεχή παρακολούθηση και διάφορες θεραπείες (αναμνήσεων, αξιολόγησης).

Τι μπορείτε να κάνετε;
Η φροντίδα ενός ατόμου που πάσχει από Αλτσχάιμερ είναι απαιτητική. Βρείτε τρόπους για να διευκολύνετε την καθημερινότητα σας, τοιχοκολλήστε για παράδειγμα στο σπίτι σημειώματα που να υπενθυμίζουν στον ασθενή να κλείνει τις ηλεκτρικές συσκευές, φροντίστε να φέρει πάντα μαζί του τα στοιχεία της διεύθυνσής σας, προσλάβετε κάποιον να σας βοηθάει για λίγες ώρες.

Η αμυγδαλίτιδα είναι μια ασθένεια που προκαλείται από τη φλεγμονή των αμυγδαλών. Οι αμυγδαλές μας προστατεύουν από τα βακτήρια γι’ αυτό, συνήθως, μετά την ηλικία των 10 ετών που οργανισμός έχει πια ενδυναμωθεί, η αμυγδαλίτιδα σταματά να εκδηλώνεται. Γενικότερα, πρόκειται για μια συνηθισμένη ασθένεια που προσβάλλει συχνότερα τα παιδιά.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Η αμυγδαλίτιδα μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να εκδηλώνεται ξαφνικά ή να υποτροπιάζει συνεχώς. Τα συμπτώματα της αμυγδαλίτιδας (οξείας και χρόνιας) είναι: πονόλαιμος που δυσκολεύει την κατάποση, κόκκινες και πρησμένες αμυγδαλές, οι οποίες ορισμένες φορές καλύπτονται από κίτρινες κηλίδες, πυρετός, πρησμένοι αδένες στο λαιμό, αναπνοή από το στόμα, ροχαλητό και έρρινη φωνή, δυσάρεστη αναπνοή.

Που οφείλεται;
Η αμυγδαλίτιδα είναι μεταδοτική και συνήθως εκδηλώνεται όταν οι αμυγδαλές και τα κρεατάκια (αδενοειδείς εκβλαστήσεις) εκτίθενται σε λοιμογόνα μικρόβια.

Πως θεραπεύεται;
Η αμυγδαλίτιδα αντιμετωπίζεται με τη λήψη αντιβιοτικών ή εφόσον χρειαστεί, σε περιπτώσεις που επανεκδηλώνεται, με χειρουργική αφαίρεση των αμυγδαλών.

Τι μπορείτε να κάνετε;
Μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να αντιμετωπίσει την αμυγδαλίτιδα χορηγώντας του τα φάρμακα (αντιβιοτικά) και τα αναλγητικά που θα σας συστήσει ο παιδίατρος, δίνοντάς του άφθονα υγρά και ετοιμάζοντάς του μαλακές τροφές που καταπίνονται εύκολα, χωρίς ωστόσο να το πιέζετε να φάει ή να πιει.

Το ανεύρυσμα της αορτής αποτελεί μια διογκωμένη και εξασθενημένη περιοχή στην αορτή δηλαδή το μεγαλύτερο αιμοφόρο αγγείο που τροφοδοτεί με αίμα το σώμα. Η αορτή εκτείνεται από την καρδιά μέσω του θώρακα μέχρι την κοιλιακή χώρα. Επειδή η αορτή είναι ο κύριος προμηθευτής του αίματος σ΄ όλο το σώμα, αν ένα ανεύρυσμα της αορτής σπάσει μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρο αιμορραγία.
Τα περισσότερα ανευρύσματα της αορτής έχουν αργή ανάπτυξη και δεν οδηγούνται σε ρήξη αλλά αν είναι μεγάλα ή ταχέως αναπτυσσόμενα, η πιθανότητα για ρήξη είναι μεγαλύτερη. Ανάλογα με το μέγεθος και το ρυθμό με τον οποίο το ανεύρυσμα της αορτής αυξάνεται, η θεραπεία μπορεί να ποικίλλει από την παρακολούθηση έως την επείγουσα χειρουργική επέμβαση.
Τα ανευρύσματα μπορούν να αναπτυχθούν σε οποιοδήποτε σημείο κατά μήκος της αορτής, αλλά τα περισσότερα ανευρίσκονται στην κοιλιακή χώρα και ονομάζονται ανευρύσματα κοιλιακής αορτής ενώ αυτά που ανευρίσκονται στο θώρακα καλούνται ανευρύσματα θωρακικής αορτής.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Τα αορτικά ανευρύσματα συχνά αναπτύσσονται αργά και συνήθως χωρίς συμπτώματα, γεγονός που καθιστά δύσκολη την εντόπιση τους. Ορισμένα ανευρύσματα ποτέ δεν θα υποστούν ρήξη ιδίως αν είναι μικρά σε μέγεθος και αναπτύσσονται αργά με την πάροδο του χρόνου. Άλλα όμως αορτικά ανευρύσματα αναπτύσσονται με ταχύτερο ρυθμό, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο ρήξης. Ο ρυθμός ανάπτυξης /διάτασης του ανευρύσματος της αορτής είναι δύσκολο να προβλεφθεί.
Όταν το ανεύρυσμα της αορτής μεγαλώσει αρκετά ,σε ορισμένα άτομα μπορεί να παρατηρηθεί:Ψηλαφητή παλλόμενη μάζα κοντά στον ομφαλό αν υπάρχει ανεύρυσμα στην κοιλιακή χώρα, ευαισθησία ή πόνος στην κοιλιά ή στο θώρακα, οσφυαλγία (πόνος χαμηλά στη μέση).

Παράγοντες κινδύνου
Ηλικία (συχνότερα ανευρύσματα ανευρίσκονται σε άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω), κάπνισμα, αρτηριακή υπέρταση, αθηροσκλήρωση, φύλο (οι άνδρες αναπτύσσουν ανευρύσματα αορτής 5 έως 10 φορές πιο συχνά από τις γυναίκες), φυλή (τα αορτικά ανευρύσματα είναι συχνότερα στους λευκούς), οικογενειακό ιστορικό (τα άτομα που έχουν οικογενειακό ιστορικό αορτικού ανευρύσματος διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν ανευρύσματα σε νεαρότερη ηλικία και βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο για ρήξη του ανευρύσματος).

Πού οφείλεται;
Ανευρύσματα κοιλιακής αορτής: περίπου το 75 % όλων των ανευρυσμάτων βρίσκονται στην κοιλιακή αορτή. Τα πιθανά αίτια ανάπτυξης τους είναι: κάπνισμα (το κάπνισμα συμβάλλει στην αθηροσκλήρωση και προκαλεί υψηλή αρτηριακή πίεση οδηγώντας έτσι στην γρηγορότερη ανάπτυξη των ανευρυσμάτων), αρτηριακή υπέρταση, γενετικοί παράγοντες, λοίμωξη στην αορτή (αγγειίτιδα). Σε σπάνιες περιπτώσεις, ανεύρυσμα αορτής μπορεί να προκληθεί από μόλυνση ή φλεγμονή (αγγειίτιδα) που αποδυναμώνει το τοίχωμα της αορτής.
Ανευρύσματα θωρακικής αορτής: περίπου το 25 % όλων των ανευρυσμάτων βρίσκονται στην θωρακική αορτή. Ορισμένοι επιπλέον παράγοντες κινδύνου μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη θωρακικών ανευρυσμάτων, Σύνδρομο Marfan (οι άνθρωποι που γεννιούνται με το σύνδρομο Marfan, μια γενετική πάθηση που επηρεάζει το συνδετικό ιστό του σώματος , είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένοι στον κίνδυνο ανάπτυξης ανευρύσματος θωρακικής αορτής. Τα άτομα με σύνδρομο Marfan έχουν συχνά ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά, συμπεριλαμβανομένων το ψηλό ανάστημα, πολύ μακρά άκρα, παραμορφωμένο στέρνο και προβλήματα όρασης), προηγούμενη βλάβη στην αορτή, τραυματική βλάβη στην αορτή (μερικά άτομα που τραυματίζονται στον θώρακα αναπτύσσουν ανευρύσματα αορτής).

Πως γίνεται η διάγνωση;
Τα περισσότερα ανευρύσματα της αορτής διαπιστώνονται τυχαία κατά την εξέταση για έναν άλλο λόγο. Η διάγνωση γίνεται συνήθως με την κλινική εξέταση, την ακτινογραφία θώρακος, το υπερηχογράφημα της καρδιάς, το υπερηχογράφημα στην κοιλιά.
Εάν ο γιατρός σας υποψιάζεται ότι έχετε ανεύρυσμα αορτής, εξειδικευμένες εξετάσεις μπορεί να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση: Το υπερηχογράφημα στην κοιλιά, Αξονική τομογραφία θωρακικής η κοιλιακής αορτής, Μαγνητική τομογραφία θωρακικής η κοιλιακής αορτής.

Πως θεραπεύεται;
Ο στόχος της θεραπείας είναι η πρόληψη της ρήξης του ανευρύσματος. Γενικά, η θεραπευτικές επιλογές είναι η παρακολούθηση και η φαρμακευτική αγωγή ή η χειρουργική επέμβαση. Η απόφασή εξαρτάται από το μέγεθος του ανευρύσματος και πόσο γρήγορα αυξάνεται σε μέγεθος.
Σε γενικές γραμμές μικρά ανευρύσματα (διάμετρος περίπου 4 εκατοστά) αντιμετωπίζονται συντηρητικά με παρακολούθηση και ρύθμιση των παραγόντων κινδύνου καθώς ο κίνδυνος της χειρουργικής επέμβασης, είναι μεγαλύτερο από τον κίνδυνο της ρήξης. Η παρακολούθηση του ανευρύσματος γίνεται με απεικονιστικές εξετάσεις συνήθως κάθε 6 έως 12 μήνες. Τα μετρίου μεγέθους ανευρύσματα (διάμετρος περίπου 4 έως 5,5 εκατοστά) αποτελούν ενδιάμεσες περιπτώσεις που θα χρειαστεί να συζητηθούν τα οφέλη και οι κίνδυνοι της εγχείρησης και να ληφθεί μια απόφαση με το γιατρό σας. Τα μεγάλα ανευρύσματα (>5,5 εκατοστά σε διάμετρο) ή αυτά που αυξάνονται σε μέγεθος με ταχείς ρυθμούς (άνω των 0,5 εκατοστών σε έξι μήνες) θα χρειαστούν κατά πάσα πιθανότητα χειρουργική επέμβαση.
Τα τελευταία χρόνια εκτός από την χειρουργική επέμβαση χρησιμοποιούνται σε ορισμένους ασθενείς ειδικά προθέματα (stents) προκείμενου να προφυλαχθούν τα τοιχώματα της αορτής.

Τι είδους επιπλοκές μπορεί να παρουσιαστούν;
Διαχωρισμός της αορτής, θρόμβωση στο τοίχωμα της αορτής, ρήξη του ανευρύσματος που είναι συχνά θανατηφόρος. Τα σημεία και συμπτώματα της ρήξης περιλαμβάνουν: αιφνίδιο, έντονο και επίμονο πόνο στην κοιλιακή χώρα, πόνος στο στήθος ή στην πλάτη, πόνος που ακτινοβολεί στην μέση, ιδρώτας, ζάλη, χαμηλή αρτηριακή πίεση, ταχυκαρδία, απώλεια συνείδησης, δύσπνοια.

Πως μπορεί να προληφθεί;
Δεν υπάρχουν φάρμακα που να εμποδίσουν την ανάπτυξη αορτικού ανευρύσματος. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα φάρμακα της χοληστερίνης( στατίνες) και ορισμένα αντιυπερτασικά (όπως οι αναστολείς των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης π.χ λοσαρτάνη )μπορούν να αναστείλουν την περαιτέρω διάταση του ανευρύσματος.
Γενικές οδηγίες που αφορούν άτομα με ανεύρυσμα αορτής είναι: κρατήστε την πίεση του αίματος υπό έλεγχο, μην καπνίζετε, μείωστε την χοληστερόλη και το λίπος στη διατροφή σας, διατηρήστε μια τακτική ιατρική παρακολούθηση.
Θα πρέπει να δείτε το γιατρό σας αν έχετε κάποιο από τα συμπτώματα που αναφέρονται ανωτέρω. Όσον αφορά τους ασυμπτωματικούς ασθενείς μετά την ηλικία των 60 ετών όσοι έχουν παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη ανευρύσματος αορτής θα πρέπει να υποβληθούν σε έλεγχο για ανεύρυσμα με υπερηχογράφημα κοιλιακής αορτής.

Ο άνθρακας είναι μια ζωονόσος που προκαλείται από το σπορογόνο Gram θετικό βακτήριο Bacillus anthracis.

Με ποιους τρόπους μεταδίδεται στον άνθρωπο;
Ο άνθρακας μεταδίδεται στον άνθρωπο μέσω της άμεσης επαφής με μολυσμένα με άνθρακα ζώα ή με τα προϊόντα τους ή διαμέσου σκόπιμης έκθεσης στον βάκιλο (βιοτρομοκρατία). Ο πνευμονικός άνθρακας δε μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Πόσος χρόνος χρειάζεται για να επωαστεί;
Στον άνθρωπο εμφανίζονται τρεις τύποι άνθρακα: ο δερματικός, ο γαστρεντερικός και ο πνευμονικός. Ο δερματικός έχει περίοδο επώασης 1-12 ημέρες, ο γαστρεντερικός 1-7 ημέρες και ο πνευμονικός 1-60 ημέρες.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Ο δερματικός άνθρακας προκαλεί αρχικά ένα μικρό σκληρό κοκκινωπό εξάνθημα (βλατίδα), το οποίο εξελίσσεται γρήγορα σε φυσαλίδα (κακοήθης φλύκταινα) και στη συνέχεια σε πληγή με κρούστα (εφελκίδα). Οι δερματικές αλλοιώσεις είναι ανώδυνες.
Ο γαστρεντερικός άνθρακας προκαλεί ναυτία, εμετούς, πυρετό, κοιλιακό άλγος και αιμορραγική διάρροια. Η μορφή αυτού του άνθρακα είναι εξαιρετικά σπάνια. Οι ασθενείς συνήθως καταλήγουν (> 50%) λόγω σηπτικής καταπληξίας μέσα σε 2-5 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων.
Ο πνευμονικός άνθρακας προκαλεί αρχικά ερεθισμό στο λαιμό, ήπιο πυρετό και μυαλγίες, ενώ η εξέλιξη της νόσου επιφέρει σοβαρή αναπνευστική δυσχέρεια, μηνιγγίτιδα και τελικά σοκ. Το ποσοστό της θνησιμότητας είναι υψηλό.

Πως γίνεται η διάγνωση του άνθρακα;
Η διάγνωση του άνθρακα γίνεται με αιματολογικές και εξετάσεις στο μικροσκόπιο από ιστούς των προσβεβλημένων περιοχών.

Πως θεραπεύεται ο άνθρακας;
Η νόσος του άνθρακα αντιμετωπίζεται θεραπευτικά με αντιβιοτική αγωγή. Ο ασθενής μετά τη θεραπεία δεν αποτελεί κίνδυνο για τα άλλα μέλη της οικογένειας. Η νόσος δεν προκαλεί επιδημίες, παρά μόνο σε περίπτωση σκόπιμης έκθεσης στο βάκιλο (βιοτρομοκρατική ενέργεια).

Πως μπορεί να προληφθεί η μόλυνση;
Δηλώνοντας υποχρεωτικά το κρούσμα προκειμένου να παρέμβουν οι κτηνιατρικές υπηρεσίες, ελέγχοντας τη μόλυνση των ζώων, αποφεύγοντας την άμεση επαφή με μολυσμένα ζώα και τα προϊόντα τους, τηρώντας τα μέτρα ατομικής υγιεινής και υγιεινής του περιβάλλοντος σε μέρη όπου γίνεται επεξεργασία προϊόντων ζωικής προέλευσης, απολυμαίνοντας το τρίχωμα των προβάτων με θερμή φορμαλδεΰδη.
Το νοσηλευτικό προσωπικό προφυλάσσεται από τον άνθρακα (δερματικού τύπου): σε ειδικές περιπτώσεις, με τον εμβολιασμό ατόμων υψηλού κινδύνου (προσωπικό εργαστηρίου), σε σπάνιες περιπτώσεις, με απομόνωση του ασθενούς.

Η οστεοαρθρίτιδα (τα γνωστά σε όλους αρθριτικά) όταν εκδηλώνεται σε προχωρημένη ηλικία, χωρίς πολύ πόνο και πρήξιμο, δεν θεωρείται ασθένεια αλλά φυσιολογική φθορά των αρθρώσεων. Όταν όμως εκδηλώνεται πριν την ηλικία των 45 ετών αντιμετωπίζεται ως πάθηση που προκαλείται από τη σταδιακή εκφύλιση του αρθρικού χόνδρου που υπάρχει στις αρθρώσεις των κοκάλων. Είναι μια ασθένεια που πλήττει περισσότερο τις γυναίκες και τα εξής σημεία: τις μεγάλες αρθρώσεις των σπονδύλων στο κάτω μέρος της πλάτης, τα ισχία, τα γόνατα, τους αστράγαλους, το κάτω τμήμα των ποδιών και μετά την εμμηνόπαυση τα άκρα των δακτύλων.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Πόνος στις αρθρώσεις που εμφανίζεται συνήθως το βράδυ, πρήξιμο στις αρθρώσεις, δυσκαμψία που εμφανίζεται συνήθως το πρωί, αποδυνάμωση των μυών που περιβάλλουν την άρθρωση.

Που οφείλεται;
Η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να οφείλεται στην φυσιολογική φθορά των αρθρώσεων που επέρχεται με το γήρας, ή μπορεί να είναι αποτέλεσμα υπερβολικής φθοράς των αρθρώσεων εξαιτίας μακρόχρονης καταπόνησης.

Πως αντιμετωπίζεται;
Η οστεοαρθρίτιδα δε θεραπεύεται, αντιμετωπίζεται όμως με φαρμακευτική αγωγή (παυσίπονα και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα), με φυσικοθεραπεία και με άσκηση. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να γίνουν και ενέσεις κορτιζόνης ακόμα και μέσα στις αρθρώσεις.

Τι μπορούμε να κάνουμε;
Ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε την οστεοαρθρίτιδα είναι να διατηρούμε το φυσιολογικό μας βάρος, να κάνουμε τακτικά απλές ειδικές ασκήσεις που θα μας συστήσει γιατρός και να περπατάμε. Ιδιαιτέρως ευεργετικά είναι τα λουτρά και γενικότερα το κολύμπι γιατί βοηθούν στην άσκηση των μυών χωρίς να καταπονούν τις αρθρώσεις.

Αρρυθμίες ονομάζονται οι διαταραχές του ρυθμού της καρδιάς .Ο φυσιολογικός παλμός της καρδιάς είναι ρυθμικός. Στην περίπτωση της αρρυθμίας ο ασθενής αντιλαμβάνεται την καρδιά του να κτυπά ακανόνιστα, να φτερουγίζει , να κτυπά γρήγορα ή να κάνει διακοπές.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Τα κυριότερα συμπτώματα είναι τα εξής: αίσθημα παλμών δηλαδή αίσθημα φτερουγίσματος της καρδιάς, αίσθημα διακοπών του φυσιολογικού παλμού της καρδιάς, δύσπνοια –λαχάνιασμα, εύκολη κόπωση, ζάλη, λιποθυμία, συγκοπή, σε ορισμένες περιπτώσεις επικίνδυνων αρρυθμιών ακόμα και αιφνίδιος θάνατος.

Πού οφείλεται;
Οι αρρυθμίες έχουν διαφορετικά αίτια: έντονο στρές ή φόβος ή συγκίνηση, υπερκατανάλωση αλκοόλ και υπερβολικό κάπνισμα, διαταραχές στο ηλεκτρικό σύστημα της καρδιάς, στεφανιαία νόσος, μυοκαρδιοπάθειες, μυοκαρδίτιδες, βαλβιδοπάθειες, καρδιακή ανεπάρκεια, θυρεοειδοπάθειες, αναιμία.

Πως γίνεται η διάγνωση;
Όταν οι αρρυθμίες γίνονται αντιληπτές πρέπει να καταγράφονται στο ηλεκτροκαρδιογράφημα ή σε ειδική συσκευή που καταγράφει τον καρδιακό ρυθμό όλο το 24 ωρο (holter ρυθμού 24ωρου).
Σε περιπτώσεις που ήδη υπάρχει υπόστρωμα καρδιοπάθειας η διερεύνηση για αρρυθμίες θα πρέπει να γίνεται και προληπτικά χωρίς δηλαδή να προϋπάρχουν συμπτώματα. Με ειδικές τεχνικές (ηλεκτροφυσιολογική μελέτη: εισαγωγή ειδικών καλωδίων στην καρδιά που καταγράφουν το ρυθμό της καρδιάς και τις διαταραχές του) μπορεί επίσης να προκληθεί η αρρυθμία μέσα στο αιμοδυναμικό εργαστήριο και να αναγνωριστεί η φύση της και η ενδεδειγμένη θεραπεία.Τέλος σε ειδικές περιπτώσεις εμφυτεύεται ειδική συσκευή καταγραφής αρρυθμιών (reveal holter) κάτω από το δέρμα στο πάνω μέρος του θώρακα και καταγράφει τις αρρυθμίες για διάστημα περίπου ενός έτους .

Πως θεραπεύεται;
Η θεραπεία των αρρυθμιών εξαρτάται από τη φύση τους (δηλαδή αν πρόκειται για απλές έκτακτες συστολές, ταχυκαρδίες, βραδυκαρδίες, διακοπές του καρδιακού ρυθμού, κολπική μαρμαρυγή κτλ.) και από την ύπαρξη ή όχι υποκείμενης καρδιοπάθειας.
Η θεραπεία μπορεί να είναι αντιαρρυθμικά φάρμακα , ηρεμιστικά φάρμακα και ανάλογα με την περίπτωση αντιπηκτικά φάρμακα.
Σε συγκεκριμένες αρρυθμίες (βραδυαρρυθμίες ) μπορεί να γίνει εμφύτευση βηματοδότη (ειδικό μηχάνημα που με ηλεκτρικό ρεύμα δίνει ρυθμό στην καρδιά όταν παρουσιάζονται παύσεις του ρυθμού), και αν εμφανιστούν αρρυθμίες επικίνδυνες για αιφνίδιο θάνατο γίνεται εμφύτευση ειδικού απινιδωτή δηλαδή μηχανήματος που επαναφέρει τον ρυθμό της καρδιάς όταν αυτή παρουσιάσει θανατηφόρο αρρυθμία.

Τι είδους επιπλοκές μπορεί να παρουσιαστούν;
Οι συνήθεις επιπλοκές των αρρυθμιών είναι η ζάλη, η λιποθυμία, η συγκοπή, οι θρομβώσεις (σε ορισμένες αρρυθμίες) και ο αιφνίδιος θάνατος (σε ορισμένες αρρυθμίες). Επίσης αν εγκατασταθεί για πολύ καιρό μια ταχυαρρυθμία μπορεί να προκαλέσει βλάβη στην καρδιά.

Πως μπορεί να προληφθεί;
Για τις απλές αρρυθμίες δηλαδή τις απλές έκτακτες συστολές συνιστάται αποφυγή του στρες ,των μεγάλων γευμάτων και της υπερκατανάλωσης αλκοόλ και καφέ καθώς και διακοπή του καπνίσματος και ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.
Στις πιο σύνθετες αρρυθμίες που υπάρχει υπόστρωμα καρδιακής νόσου χρειάζεται συμμόρφωση με τη φαρμακευτική αγωγή και τακτική παρακολούθηση με ειδικές διαγνωστικές εξετάσεις.

Ως υπέρταση ορίζεται η αρτηριακή πίεση που υπερβαίνει τα 140/90 mmHg σε επανειλημμένες μετρήσεις από τον γιατρό. Πρόκειται για μια ύπουλη πάθηση που χαρακτηρίζεται και ως «σιωπηλός δολοφόνος» δεδομένου ότι μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρο εγκεφαλικό επεισόδιο ή καρδιακή προσβολή, χωρίς καμία προειδοποίηση και χωρίς κανένα σύμπτωμα. Η έγκαιρη διάγνωση και ρύθμιση της υπέρτασης είναι ζωτικής σημασίας καθώς αποτελεί άμεσο παράγοντα κινδύνου για τα καρδιαγγειακά επεισόδια (π.χ εγκεφαλικά, εμφράγματα). Τα υπέρβαρα άτομα όπως και τα άτομα με οικογενειακό ιστορικό υπέρτασης διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν υπέρταση.

Που οφείλεται;
Τα αίτια της πρωτοπαθούς υπέρτασης παραμένουν αδιευκρίνιστα ενώ για τα αίτια της δευτεροπαθούς υπέρτασης ενοχοποιούνται παράγοντες, όπως η παχυσαρκία, η υπερκατανάλωση αλκοόλ, η απορύθμιση των ορμονών, το στρες και ορισμένες παθήσεις των νεφρών.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Τα συμπτώματα της υπέρτασης- αν και συνήθως δεν εκδηλώνονται με αποτέλεσμα να μη γίνεται αντιληπτή η νόσος από μεγάλο ποσοστό ασθενών- είναι τα εξής: πονοκέφαλος, αίσθημα κόπωσης, ρινορραγία.

Πως γίνεται η διάγνωση;
Τα πρώτα βήματα της διάγνωσης περιλαμβάνουν τακτικές επισκέψεις στο γιατρό και μέτρηση της αρτηριακής πίεσης σε διαφορετικές ώρες τις ημέρας. Στη συνέχεια σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να γίνουν και περαιτέρω εξετάσεις, όπως οφθαλμολογικές, αιματολογικές, ουρολογικές, ηλεκτροκαρδιογράφημα ή υπερηχογράφημα καρδιάς και νεφρών καθώς και 24ωρη μέτρηση της αρτηριακής πίεσης με ειδική φορητή συσκευή (holter πιέσεως).

Πως αντιμετωπίζεται;
Ανάλογα με τη σοβαρότητα της υπέρτασης, αν δηλαδή είναι ήπια, μέτρια, σοβαρή ή πολύ σοβαρή, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει αλλαγή του τρόπου ζωής και λήψη αντιυπερτασικών φαρμάκων.

Ποιοι παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης;
Το οικογενειακό ιστορικό, η παχυσαρκία, η ηλικία, η καθιστική ζωή και η έλλειψη σωματικής άσκησης, τα αντισυλληπτικά χάπια και μερικά άλλα φάρμακα (π.χ ερυθροποιητίνη), η εγκυμοσύνη, η υπέρμετρη κατανάλωση αλκοόλ, η αυξημένη κατανάλωση αλατιού, η αυξημένη χοληστερίνη, το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης.

Τι επιπλοκές μπορεί να προκαλέσει;
Η υπέρταση μπορεί να βλάψει: τον εγκέφαλο (εσωτερική αιμορραγία, εγκεφαλικό επεισόδιο), την καρδιά (καρδιακή ανεπάρκεια, στεφανιαία νόσος), τους νεφρούς (νεφρική ανεπάρκεια), τους οφθαλμούς (θαμπή όραση).

Τι μπορείτε να κάνετε;
Μπορείτε να υιοθετήσετε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, που να περιλαμβάνει καλή διατροφή (για να αποφύγετε την παχυσαρκία), άσκηση (για να αποφύγετε τους κινδύνους της καθιστικής ζωής), περιορισμό του στρες και του αλκοόλ και διακοπή καπνίσματος. Αν ανήκετε στην ομάδα υψηλού κινδύνου κάνετε τακτικά εξετάσεις ενώ μετά την ηλικία των 30 μετράτε την πίεσή σας ανά τακτικά χρονικά διαστήματα.

Το άσθμα είναι μια πάθηση που προκαλείται από τη βλάβη των μεγάλων και των μικρών αεραγωγών που μεταφέρουν αέρα προς και από τους πνεύμονες (τους βρόγχους και τα βρογχιόλια), με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται η αναπνοή του ασθενούς. Πρόκειται για μια συνηθισμένη πάθηση, η οποία προσβάλλει όλες τις ηλικίες, περισσότερο όμως τα παιδιά.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Τα συμπτώματα που παρουσιάζονται εξαρτώνται από το τι τα προκαλεί (κρύωμα, άσκηση, σκόνη, γύρη) για αυτό και διαφέρουν ανά περίπτωση και σπάνια εκδηλώνονται όλα μαζί. Τα κυριότερα συμπτώματα είναι: βάρος στο στήθος και δυσκολία στην αναπνοή, δύσπνοια, συρίττουσα αναπνοή (ήχος σαν σφύριγμα στο στήθος), βήχας με πτύελα.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;
Τα κρυολογήματα, τα κατοικίδια, η γύρη, το κάπνισμα (και η εισπνοή του καπνού των άλλων), το ακάρι της οικιακής σκόνης, ο καιρός και ιδιαίτερα ο κρύος αέρας, οι συγκινήσεις και το στρες, ορισμένες τροφές, ορισμένα φάρμακα.

Πως αντιμετωπίζεται;
Το άσθμα που εμφανίζεται στην παιδική ηλικία, σε ποσοστό 50%, μπορεί να εξαλειφθεί εντελώς κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Γενικότερα όμως είναι μια πάθηση που δε θεραπεύεται πλήρως, αλλά μπορείτε να την ελέγχετε με φάρμακα πρόληψης (αντιφλεγμονώδη) των κρίσεων ή μπορείτε να λαμβάνετε φάρμακα ανακούφισης (βρογχοδιασταλτικά) της αναπνευστικής δυσχέρειας.

Τι μπορείτε να κάνετε;
Με την κατάλληλη θεραπεία, και την πρόληψη των παραγόντων κινδύνου που αναφέρονται παραπάνω μπορείτε, όχι μόνο, να εξασφαλίσετε μια φυσιολογική ζωή αλλά και να συμμετέχετε σε ψυχαγωγικές και αθλητικές δραστηριότητες.

O αστιγματισμός είναι μια ήπια ατέλεια στην καμπυλότητα των φακών των ματιών σας. Η κατάσταση αυτή μπορεί να προκαλέσει θολή όραση.
O αστιγματισμός καθιστά θολή και ασαφή την όρασή σας σε όλες τις αποστάσεις. και είναι συχνά παρών από τη γέννηση του ανθρώπου. Επίσης μπορεί να παρουσιαστεί σε συνδυασμό με μυωπία ή πρεσβυωπία. Η κατάσταση τείνει να παραμείνει σταθερή, δεν βελτιώνεται ούτε επιδεινώνεται πολύ με την πάροδο του χρόνου.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Τα σημεία και τα συμπτώματα του αστιγματισμού μπορεί να περιλαμβάνουν: διαταραχές στο οπτικό πεδίο του ματιού, θολερότητα σε κάθετες, οριζόντιες ή διαγώνιες γραμμές, οπτική κόπωση, πονοκέφαλοι.

Πού οφείλεται;
Μέσα στα μάτια υπάρχουν δύο τμήματα που εστιάζουν τις εικόνες , ο κερατοειδής και ο φακός. Εάν ο κερατοειδής ή ο φακός δεν είναι ομοιόμορφα και ομαλά καμπυλωτοί, οι ακτίνες φωτός δεν εστιάζονται σωστά. Αυτό προκαλεί ένα διαθλαστικό σφάλμα που ονομάζεται αστιγματισμός. Αστιγματισμός μπορεί να παρουσιαστεί σε συνδυασμό με άλλα διαθλαστικά σφάλματα οπως η μυωπία και η πρεσβυωπία.

Πως γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση γίνεται με την οφθαλμολογική εξέταση και με ειδικές οφθαλμολογικές εξετάσεις όπως η κερατομετρία.

Πως θεραπεύεται;
Ο στόχος της θεραπείας του αστιγματισμού είναι η αντιμετώπιση της διαταραχής της καμπυλότητας που προκαλεί θολή όραση. Οι θεραπείες περιλαμβάνουν τη χρήση διορθωτικών φακών (γυαλιά αστιγματισμού ), φακών επαφής και τη διαθλαστική χειρουργική με χρήση laser σε ειδικές περιπτώσεις.

Ως αυτισμός θα μπορούσε να οριστεί το μη φυσιολογικό κλείσιμο ενός ατόμου στον εαυτό του, όπως υποδηλώνει και η ετυμολογία της λέξης. Υπό αυτή την έννοια, το παιδί μοιάζει να βρίσκεται στον δικό του κόσμο, στον οποίο νιώθει ασφαλής. Η επικοινωνία του με το περιβάλλον είναι δύσκολη και επιλεκτική, ενώ ο λόγος του συνήθως αρθρώνεται με κραυγές, δηλαδή λέει μια λέξη κραυγάζοντας ή μιμούμενος τις φωνές των άλλων. Το αυτιστικό παιδί παρουσιάζει ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, επαναλαμβάνοντας συνεχώς κάποιες κινήσεις ή κάποιες επιθυμίες, αντιλαμβάνεται τον κόσμο με τον δικό του τρόπο και δεν επιδεικνύει φαντασία στο παιχνίδι. Ο αυτισμός περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα διαταραχών γι’ αυτό δύο αυτιστικά παιδιά μπορεί να διαφέρουν εντελώς μεταξύ τους. Αν το παιδί πάσχει από το σύνδρομο Asperger μπορεί να είναι εξαιρετικά ευφυές, και να επιδεικνύει ιδιαίτερες ικανότητες σε ένα συγκεκριμένο τομέα. Στο άλλο άκρο το παιδί δεν μαθαίνει να μιλά, να χρησιμοποιεί την τουαλέτα ή αυτοτραυματίζεται ψυχαναγκαστικά.

Που οφείλεται;
Αν και οι ακριβείς αιτίες που προκαλούν τον αυτισμό δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί, σημαντικοί θεωρούνται οι γενετικοί παράγοντες, όπως και ορισμένες παθήσεις που επηρεάζουν την ανάπτυξη των τμημάτων του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη λογική σκέψη και την επικοινωνία.

Πως γίνεται η διάγνωση;
Δεν υπάρχει ειδικό τεστ που να εντοπίζει τον αυτισμό, γι’ αυτό η διάγνωση γίνεται βάσει των συμπτωμάτων στη συμπεριφορά του παιδιού. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι εμφανή από την ηλικία των 12 μηνών, συνήθως όμως η ασθένεια επιβεβαιώνεται μετά την ηλικία των 3 ετών.

Πως αντιμετωπίζεται;
Ο αυτισμός δε θεραπεύεται, είναι όμως ζωτικής σημασίας να εντοπιστεί από πολύ μικρή ηλικία για να υπάρξει έγκαιρη παρέμβαση από τους κατάλληλους φορείς και τους κατάλληλους ειδικούς. Η σωστή παρέμβαση και τα κατάλληλα προγράμματα μπορούν να βελτιώσουν τις γνωστικές και επικοινωνιακές ικανότητες του αυτιστικού παιδιού.

Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα είναι ο συχνότερος τύπος καρκίνου του δέρματος, ο οποίος προκαλείται από τη βλάβη που παθαίνουν τα κύτταρα σε περιοχές που εκτίθενται περισσότερο στον ήλιο, όπως είναι το πρόσωπο, το κεφάλι, τα χέρια και ο τράχηλος (ιδιαίτερα το πίσω μέρος του λαιμού), στα οποία σχηματίζεται κακόηθες ογκίδιο, πλάκα με ασαφή όρια ή δερματικό εξάνθημα.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Αυτός ο τύπος δερματικού καρκίνου μπορεί να εμφανιστεί με διάφορες κλινικές μορφές, οι οποίες μπορεί να μοιάζουν με: ερυθρή βλατίδα, μικρό και σκληρό δερματικό εξάνθημα, ερυθρού χρώματος, μικρό ερυθρό όζο (ογκίδιο), κλινική εικόνα μελανώματος, λευκοκίτρινη σκληρή πλάκα με ασαφή όρια.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;
Σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση αυτού του τύπου καρκίνου είναι η χρόνια και παρατεταμένη έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία του ηλίου.

Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση του βασικοκυτταρικού καρκινώματος γίνεται με εξέταση τμήματος της βλάβης στο μικροσκόπιο.

Πώς αντιμετωπίζεται;
Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά εφόσον διαγνωστεί εγκαίρως. Οι μέθοδοι που εφαρμόζονται είναι συνήθως η πλήρης εκτομή, ενώ μπορεί να εφαρμοστούν και θεραπείες, όπως ακτινοθεραπεία, η κρυοθεραπεία, η απόξεση ή η εξάχνωση με laser.

Πώς μπορεί να προληφθεί;
Επισκεφτείτε άμεσα τον δερματολόγο σας αν εμφανίσετε μικρό, σκληρό δερματικό εξάνθημα, ερυθρού χρώματος ή οι ελιές σας πάθουν κάποια από τις παρακάτω αλλαγές: αυξανόμενο μέγεθος, ακανόνιστα και ασύμμετρα άκρα, φαγούρα, φλεγμονή ή κοκκινίλα, αλλαγές απόχρωσης, πάχυνση της επιφάνειας, αιμορραγία ή σχηματισμός κρούστας
Γενικότερα θα πρέπει να φοράτε ρούχα που είναι ανθεκτικά στην υπεριώδη ακτινοβολία, να βάζετε αντηλιακό στα σημεία που μένουν ακάλυπτα στον ήλιο γιατί κινδυνεύουν περισσότερο, να αποφεύγετε το μπάνιο τις μεσημεριανές ώρες και το παρατεταμένο μαύρισμα και να βάζετε άφθονη αντηλιακή κρέμα μία ή μισή ώρα πριν πάτε για μπάνιο φροντίζοντας να την ανανεώνετε συχνά.

Η βουβωνοκήλη συμβαίνει όταν μαλακά μόρια- συνήθως μέρος του εντέρου – προβάλει μέσα από ένα αδύναμο σημείο ή σχισμή στο κατώτερο κοιλιακό τοίχωμα. Το αποτέλεσμα είναι μια επώδυνη διόγκωση που προεξέχει ειδικά με το βήχα ή όταν σηκώσετε ένα βαρύ αντικείμενο.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Ορισμένες βουνωνοκήλες δεν προκαλούν συμπτώματα συχνά ωστόσο, μπορεί να διαπιστώσετε τη διόγκωση που προκύπτει από το προεξέχον έντερο. Η διόγκωση είναι συνήθως πιο προφανής στην όρθια στάση ή με το βήχα. Τα σημεία και συμπτώματα της βουβωνοκήλης περιλαμβάνουν: διόγκωση στη βουβωνική χώρα, πόνος ή δυσφορία στην βουβωνική χώρα, πόνο και πρήξιμο στο όσχεο γύρω από τους όρχεις όταν τα προεξέχον έντερο κατεβαίνει στο όσχεο.

Πού οφείλεται;
Ορισμένες βουβωνοκήλες είναι αποτέλεσμα της αυξημένης πίεσης μέσα στην κοιλιά, των προϋπαρχουσων ευένδοτων περιοχών του κοιλιακού τοιχώματος ή ενός συνδυασμού των δύο.
Ανεξάρτητα από το εάν έχετε ή όχι προδιάθεση για δημιουργία βουβωνοκήλης υπάρχουν ορισμένες καταστάσεις που επιτείνουν την εμφάνιση της: σφίξιμο κατά τη διάρκεια της ούρησης ή της αφόδευσης, άρση βαρέων πραγμάτων, υγρό στην κοιλιακή χώρα (ασκίτης), κύηση, παχυσαρκία, χρόνιος βήχας ή φτάρνισμα .

Πως γίνεται η διάγνωση;
Η φυσική εξέταση συνήθως είναι το μόνο που χρειάζεται για τη διάγνωση της βουβωνοκήλης.

Πως θεραπεύεται;
Αν η κήλη σας είναι μικρή και δεν σας ενοχλεί, ο γιατρός σας μπορεί να σας συστήσει παρακολούθηση και όχι άμεση επέμβαση .Αν όμως προκαλεί έντονα συμπτώματα ή παρουσιαστούν επιπλοκές γίνεται χειρουργική επέμβαση με κλασική χειρουργική επέμβαση ή με λαπαροσκοπική επέμβαση.

Τι είδους επιπλοκές μπορεί να παρουσιαστούν;
Οι περισσότερες βουβωνοκήλες αυξάνονται σε μέγεθος με το πέρασμα του χρόνου και ενδεχομένως να χρειαστούν χειρουργική επέμβαση. Η πιο σοβαρή επιπλοκή της είναι όταν ένα μέρος του εντέρου παγιδεύεται στο αδύναμο σημείο του κοιλιακού τοιχώματος (περισφιγμένη κήλη). Αυτό οδηγεί σε πόνο, ναυτία, εμετό και μπορεί να μειωσεί τη ροή αίματος προς το έντερο. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται περίσφιξη που μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή και απαιτεί άμεση χειρουργική επέμβαση.

Πως μπορεί να προληφθεί;
Γενικές συμβουλές για την αποτροπή δημιουργίας βουβωνοκήλης αποτελούν: η καταπολέμηση της παχυσαρκίας, να τρώτε τρόφιμα με υψηλή πυκνότητα σε φυτικές ίνες, να ανασηκώνετε προσεκτικά βαριά αντικείμενα ή να αποφύγετε εντελώς την ανύψωση βαρέων, η διακοπή του καπνίσματος.

Η βρουκέλλωση ή μελιταίος πυρετός είναι ένα λοιμώδες νόσημα, το οποίο προκαλείται από το γένος Gram-αρνητικών αερόβιων βακτηρίων (Brucella). Διάφορα στελέχη του βακτηριδίου μπορούν να προσβάλουν τον άνθρωπο, συνήθως όμως, εντοπίζεται το στέλεχος Brucella melitensis που προκαλεί τη νόσο στο πρόβατο.

Με ποιους τρόπους μεταδίδεται;
Η βρουκέλλωση μεταδίδεται στον άνθρωπο μέσω της άμεσης επαφής με ιστούς μολυσμένων ζώων, καταναλώνοντας μολυσμένα τρόφιμα ζωικής προέλευσης, κυρίως μη ωριμασμένο τυρί ή μη αποστειρωμένο γάλα και σπάνια, από άνθρωπο σε άνθρωπο, με μετάγγιση αίματος, με μεταμόσχευση μυελού των οστών, με το θηλασμό ή με τη σεξουαλική επαφή.

Πόσος χρόνος χρειάζεται για να επωαστεί;
Η περίοδος επώασης σε περίπτωση μόλυνσης κυμαίνεται μεταξύ 2-8 εβδομάδων, ενώ σε περίπτωση επαναμόλυνσης είναι πολύ μικρότερη (ώρες).

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Η βρουκέλλωση προκαλεί: διαλείποντα πυρετό (πυρετός που ανεβαίνει το βράδυ και κατεβαίνει το πρωί), ιδρώτες, ανορεξία, αίσθημα κόπωσης, αρθραλγία (πόνο στις αρθρώσεις).

Πως γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση γίνεται με αιματολογικές εξετάσεις ή εξέταση του μυελού των οστών.

Τι επιπλοκές μπορεί να υποστεί το άτομο που έχει νοσήσει;
Οι επιπλοκές, οι οποίες εξαρτώνται από την ανοσολογική αντίδραση του ατόμου, είναι: αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, οστεομυελίτιδα, δισκοσπονδυλίτιδα, ενδοκαρδίτιδα, μηνιγγοεγκεφαλίτιδα, πνευμονία, κερατίτιδα ή χρόνια ιριδοκυκλίτιδα, ορχίτιδα.

Πως θεραπεύεται;
Η βρουκέλλωση θεραπεύεται με αντιβιοτική αγωγή. Το ποσοστό θνησιμότητας στον άνθρωπο είναι >2% και συνήθως σχετίζεται με την εμφάνιση ενδοκαρδίτιδας.

Πως μπορεί να προληφθεί η μόλυνση;
Δηλώνοντας υποχρεωτικά το κρούσμα προκειμένου να παρέμβουν οι κτηνιατρικές υπηρεσίες, αποφεύγοντας την άμεση επαφή με μολυσμένα ζώα και τα προϊόντα τους, αποφεύγοντας την κατανάλωση μολυσμένων γαλακτοκομικών προϊόντων (γάλα, τυρί), τηρώντας τα μέτρα προσωπικής υγιεινής και υγιεινής του χώρου, στον οποίο γίνεται επεξεργασία προϊόντων ζωικής προέλευσης.
Το νοσηλευτικό προσωπικό προφυλάσσεται από τον άνθρακα (δερματικού τύπου) σε ειδικές περιπτώσεις, με τον εμβολιασμό ατόμων υψηλού κινδύνου (προσωπικό εργαστηρίου) και σε σπάνιες περιπτώσεις με απομόνωση του ασθενούς, εφόσον έχει προσβληθεί το αναπνευστικό σύστημα και υπάρχει πιθανότητα αερογενούς μόλυνσης.